Pojazdem z logo Warszawskiego Transportu Publicznego można dojechać nawet 40 km za Warszawę. Dla warszawiaków taki wyjazd może być po prostu weekendową wycieczką, ale dla mieszkańców aglomeracji warszawskiej to znakomity sposób na codzienne dojazdy do pracy i szkoły.
Dobra komunikacja publiczna to mniej samochodów na ulicach, czystsze powietrze i mniej hałasu, dlatego Warszawa współpracuje z lokalnymi samorządami przy organizacji transportu publicznego na ich terenie i tworzeniu połączeń ze stolicą. Porozumienia, zawierane między Warszawą a podwarszawskimi gminami zapewniają mieszkańcom aglomeracji dostęp do największej w Polsce zintegrowanej sieci komunikacyjnej. Warszawskim Transportem Publicznym można bowiem podróżować, z jednym biletem, tramwajami, autobusami, metrem, pociągami Szybkiej Kolei Miejskiej, autobusowymi liniami dowozowymi typu „L”, a w ramach oferty Wspólnego Biletu ZTM-KM-WKD, także pociągami Kolei Mazowieckich i Warszawskiej Kolei Dojazdowej.
Ważny każdy pasażer
Transport aglomeracyjny opiera się na porozumieniach, wypracowywanych przez Zarząd Transportu Miejskiego z gminami. Tak też ustalane są trasy. Czasem samorządowcy przychodzą z gotowym planem i sugerują, że chętnie wytyczyliby trasę o takim przebiegu. Często zdarzają się też sytuacje, w których to ZTM proponuje gminie rozwiązania, bo pracownicy zarządu mają duże doświadczenie w organizowaniu przewozów i wytyczaniu tras.
Znajomość lokalnej topografii i potrzeb mieszkańców jest w tej sytuacji bardzo ważna, ale trzeba jeszcze uwzględnić warunki techniczne. Przykład? Na trasie zaproponowanej przez gminę droga może mieć zbyt małą szerokość, aby bezpiecznie przejechał nią autobus, natomiast inna ulica w pobliżu może być odpowiednia i to nią mógłby kursować. Dlatego w każdej sytuacji na projekt musi spojrzeć pracownik ZTM, który zna układ komunikacyjny. Gmina przygotowuje przystanki, dba o ich czystość, stan techniczny oraz o odśnieżanie dróg którymi poruszają się autobusy (gmina lub powiat, zależnie kto jest zarządcą drogi).
Połączenia lokalne tworzą spójny system, który obrazowo można przedstawić jako potoki, rzeczki, strumyki, wpływające do większych rzek, które zasilają największe rzeki, czyli najsilniejsze linie transportowe, dowożące pasażerów nawet do centrum stolicy. W ten sposób system się domyka i dzięki liniom lokalnym można dojechać do Warszawy niemal z każdego miejsca w aglomeracji.
Przy ustalaniu rozkładów oraz tras linii L, czyli najbardziej lokalnych, które przebiegają tylko na terenie gmin, bardzo ważne jest ich zsynchronizowanie z odjazdami pociągów. To wymagające zadanie, ze względu na zmiany kolejowych rozkładów jazdy, ale gminy oraz ZTM starają się tego pilnować – chodzi o to, by połączenie było jak najbardziej użyteczne dla pasażerów, którzy mogą dzięki temu korzystać z wygodnych przesiadek. Przy ustalaniu rozkładów jazdy brane są też pod uwagę godziny funkcjonowania szkół na terenie gminy, bo uczniowie to spora grupa pasażerów.
Różne sposoby na dobry efekt
Na finansowanie linii wyjeżdżających poza granice Warszawy składają się środki Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie (czyli budżet miasta) i gmin. W przypadku linii 700 praca przewozowa poza terenem m.st. Warszawy jest dotowana przez gminy w 40 proc., ale w ustalonych przypadkach taki udział procentowy może wzrosnąć do nawet 80 proc. Warszawa na swoim terenie pokrywa 100 proc. kosztów.
W gminach, gdzie wprowadzono I strefę biletową przyjęto 60 proc. wskaźnik dofinansowania. Obecnie w czterech gminach: Łomianki, Marki, Ząbki, Konstancin-Jeziorna jest pierwsza strefa biletowa – czyli są tam autobusy miejskie i obowiązują bilety na pierwszą strefę. Jest to możliwe dzięki porozumieniu lokalnych samorządów z ZTM. W przypadku nocnych linii strefowych koszt wozokilometra poza Warszawą w 100 proc. bierze na siebie gmina.
ZTM organizuje lokalny transport autobusowy w postaci linii L i dotuje koszt 1 wozkm uzyskiwanego w przetargu nieograniczonym w wysokości 20 proc. Pozostałe 80 proc. kosztów pracy przewozowej zawartej z danym operatorem linii L pokrywają gminy. W 2021 r. mieszkańcy podwarszawskich gmin korzystają z 49 linii lokalnych oznaczonych od L-1 do L52. Łączna długość linii przekracza 780 km, a średnia długość to 16 km. Każdego dnia z linii lokalnych korzystają mieszkańcy 28 gmin: Chynów, Góra Kalwaria, Izabelin, Jabłonna, Kampinos, Karczew, Kobyłka, Konstancin-Jeziorna, Legionowo, Leszno, Lesznowola, Łomianki, Marki, Nieporęt, Nowy Dwór Mazowiecki, Otwock. Ożarów Mazowiecki, Piaseczno, Prażmów, Pruszków, Radzymin, Raszyn, Stare Babice, Sulejówek Miłosna, Wiązowna, Wołomin, Wieliszew i Zielonka. Na ich terenie mieszka ponad 730 tys. osób. „eLki” docierają do około 200 podwarszawskich miejscowości, rozsianych po całej aglomeracji.
Bilety Metropolitalne to tańsze przejazdy dla mieszkańców podwarszawskich miejscowości Warszawskim Transportem Publicznym. Pasażer rozliczający się z podatków w gminie, która podpisała porozumienie z Zarządem Transportu Miejskiego, w ofercie Warszawa+3 za bilet 30-dniowy normalny imienny ważny w obu strefach biletowych płaci tylko 120 zł, czyli o 60 zł mniej niż dotychczas. Bilet 90-dniowy normalny imienny z kolei, ważny w obu strefach, kosztuje 330 zł (czyli o 130 zł mniej). Różnicę w cenie pokrywa dany samorząd.
„Wspólny Bilet ZTM-KM-WKD” to specjalna oferta taryfowa, w ramach której posiadacze biletów 30 i 90 dniowych (oraz Biletów Metropolitalnych) mogą podróżować pociągami podmiejskimi KM i WKD na terenie Warszawy i gmin ościennych. ZTM rozlicza się z przewoźnikami za tzw. wozokilometry przejechane w strefie obowiązywania wspólnego biletu. W 2021 r. KM zapłacimy ok. 200 mln zł. Gminy pokrywają ok. 40 proc. kosztów SKM na „swoim” odcinku trasy czyli za granicą Warszawy.
Opublikowano 21 września 2021
Ostatnia aktualizacja 5 stycznia 2022
